Op het gelijkvloers van een ouderwets woonblok uit de jaren 70 was in mijn jeugd De Tingel gevestigd, een natuurwinkel met een tegelvloer in een ruitjespatroon met twee onbestemde tinten bruin en uit stevig hout vervaardigde rekken. De geur in de winkel leek me een mengeling van kruiden die je alleen kon vinden in boeken van heksen en magische genezeressen. Nog altijd ben ik blij als een kind als ik nog eens zo’n ongerepte natuurwinkel binnenwandel waar de nadruk niet ligt op meer kopen, maar op traag en duurzaam.

Mijn ouders waren geen ecologisten in de betekenis van vandaag. Wel waren ze bewust bezig met duurzame voeding. Brood kwam van de ambachtelijke biobakker, vegetarische paté van Tartex. Lijnzaad en de Japanse smaakmaker gomasio, een mengeling van sesamzaden en ongeraffineerd zeezout, stonden bij ons op de ontbijttafel. Niets dat nog hersteld kon worden, werd vervangen en een likje verf friste menig meubel op. Die levensstijl heb ik overgenomen.

‍