Uit de vele gesprekken deze zomer is me iets opgevallen: veel topzakenvrouwen zijn, vaak net doordat ze top zijn, gescheiden. Een topjob, kinderen en een huishouden én een man daarbovenop, dat blijkt moeilijk vol te houden.

Na hun scheiding nemen die vrouwen zonder enig probleem de dagelijkse organisatie van hun leven verder op. Als de ergste pijn eenmaal is verwerkt, blinken ze nog harder uit dan daarvoor. Geen van die vrouwen hoor ik klagen over de combinatie van een job en kinderen. Integendeel, doordat ze plots maar parttime voor hun kinderen moeten zorgen, is werk en privé organiseren vaak gemakkelijker.

Het merendeel van de gescheiden mannen daarentegen zie ik worstelen met de combinatie van werk en - een week op de twee - fulltime vader zijn. Om alle balletjes in de lucht te houden en vers eten op tafel te toveren. Vaak nemen hun voormalige partners nog altijd het merendeel van de planning van de kinderen voor hun rekening, zoals buitenschoolse activiteiten, verjaardagsfeestjes en de zomer-winterwissel van kleding. En dan nog lukt het niet.

‍